ตอนที่ 2: เจ้าเมืองจอมขี้เกียจ

จาก Theory Wiki
ไปยังการนำทาง ไปยังการค้นหา

เกริ่น

มีเจ้าเมืองแห่งหนึ่ง นามว่าดนุพล มีนิสัยค่อนข้างเกียจคร้านและแปลกประหลาดยิ่งนัก เจ้าเมืองไม่ชอบให้บ้านในเมืองอยู่ห่างกันเกินไป จึงสั่งว่าให้ทุกบ้านในเมืองสร้างบ้านให้ระยะทางระหว่างสองบ้านใดๆเป็น 1 หรือ 2 เท่านั้น หากใครทำผิดกฎจะต้องโดนลงโทษอย่างรุนแรง ที่ต้องให้เป็นแค่สองค่า เพื่อที่จะให้ง่ายต่อเจ้าเมืองในการทำแผนที่ และการจำระยะทางระหว่างคู่บ้าน

นักคณิตศาสตร์ผู้หนึ่งมีไหวพริบเป็นเลิศจึงออกมาท้วงว่า หากเจ้าเมืองทำเช่นนั้น จำนวนบ้านที่สร้างได้จะไม่เกิน 8-9 หลังเท่านั้น หรืออาจจะน้อยกว่านั้น เจ้าเมืองรู้สึกเคืองเป็นอย่้างมากที่โดนขัดใจ จึงให้นักคณิตศาสตร์อธิบายว่า้เพราะอะไร

ปัญหา

พิจารณาปัญหาทั่วไปในปริภูมิ n มิติ ต้องการวางจุดลงไป m จุด โดยที่มีเงื่อนไขดังนี้

or สำหรับทุกๆคู่จุด i,j

ให้หาค่า m ที่มากที่สุดที่เป็นไปได้

ก่อนอื่นลองมาดูกรณีง่ายกว่านี้กันก่อน ถ้าให้ระยะทางที่เป็นไปได้มีเพียงแบบเดียว สังเกตว่าเราจะได้

โดยที่กรณีที่ใส่จุดไปได้มากที่สุดคือ วางจุดลงไปบนจุดยอดของ regular simplex (ผู้อ่านลองคิดดู)

ทีนี้ลองกลับมาดูปัญหาของเรากันบ้าง หากระยะทางที่เป็นไปได้มีสองค่า วิธีที่ดีที่สุดจะไม่ชัดเจนเหมือนกับกรณีที่มีระยะทางค่าเดียวอีกต่อไป ความเป็นไปได้จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก ก่อนจะอ่านเฉลย ผู้อ่านลองเดากันดูว่าคำตอบของ m ที่ดีที่สุดควรเป็นเท่าใด

วิธีทำ

ปัญหานี้สามารถแก้ได้ในหลายๆทาง วิธีที่จะนำเสนอในที่นี้เป็นวิธีที่แสดงให้เห็นถึงการเชื่อมต่อของสองสิ่งที่ไม่น่าจะเข้ามาเกี่ยวข้องกันได้ (สิ่งนี้เป็นสิ่งที่มักจะเกิดขึ้นบ่อยๆในสาขาคณิตศาสตร์ซึ่งเป็นสาขาที่ไม่มีที่สิ้นสุด) หากอ่านโจทย์ดูคร่าวๆแล้ว ปัญหานี้เป็นปัญหาของ Geometry แต่วิธีที่จะนำเสนอนั้นแทบไม่เกี่ยวกับ Geometry เลยแม้แต่น้อย เราจะพิสูจน์ข้อความต่อไปนี้

ทฤษฎีบท 1: ค่าของ m ที่มากทีุ่สุดจะไม่เกิน

บทพิสูจน์: พิจารณาจุดสองจุด เราอาจจะมองว่า นิยามพหุนามหลายตัวแปร F ดังนี้

สังเกตว่าพหุนามมีคุณสมบัติคือ

นิยามพหุนาม

ให้มองพหุนาม ในรูปแบบของเว็กเตอร์ (สำหรับคนที่ไม่คุ้นเคยกับแนวคิดแบบนี้ ตัวอย่างการมองพหุนามในแบบของเว็กเตอร์คือ การมอง ในรูปของ ) ก่อนอื่นเราจะให้ผู้่อ่านเชื่อไปก่อนว่า เป็นเว็กเตอร์ที่ไม่ขึ้นต่อกันเชิงเส้น แล้วเราจะกลับมาพิสูจน์ข้อความนี้ทีหลัง

สังเกตว่าหากเรามีจุดที่อยู่ในปริภูมิทั้งหมด m จุด เราสามารถสร้างเวกเตอร์ที่ไม่ขึ้นต่อกันเชิงเส้นได้ m เวกเตอร์ ดังนั้นเราจะได้ว่า

เมื่อ V เป็นเซ็ตของพหุนามที่เป็นไปได้ทั้งหมด

เราลองมาหาค่า dimension ของ V กัน จะตรวจสอบได้ไม่ยากว่าพหุนามในเซ็ต V จะอยู่ในรูปแบบต่อไปนี้

สัมประสิทธ์ที่ไม่เป็นศูนย์ของพหุนามใน V มีได้มากที่สุดไม่เกิน

ตำแหน่ง

Lower bound

เราได้เห็นกันแล้วว่าเราวางจุดลงไปได้ไม่มากนัก คราวนี้ลองมาดูกันบ้างว่าเราสามารถวางจุดลงไปได้อย่างน้อยกี่จุด เราจะได้มาเห็นวิธีคิดแบบไม่ยากนักที่ทำให้วางจุดลงไปได้ จุด

วิธีนี้สั้นอย่างมาก และผู้เขียนเองก็คงไม่สามารถค้นพบวิธีนี้ได้ด้วยตนเอง ก่อนอื่น ลองพยายามวางจุดลงไปใน จะเห็นว่า เราวางจุดต่อไปนี้ลงไปได้

พูดเป็นภาษามนุึษย์ก็คือ P เป็นเซ็ตของจุดที่มี 1 อยู่สองตำแหน่ง ที่เหลือเป็น 0

จะเห็นว่าระยะทางระหว่างคู่จุดใน P เป็น 2 หรือ เท่านั้น แต่ยังติดปัญหาอย่างหนึ่งคือ จุดเหล่านี้อยู่ใน ไม่ใช่ ปัญหานี้จะหายไปทันที ด้วยข้อสังเกตว่าจุดเหล่านี้อยู่บน hyperplane ดังนั้นมิติของเซ็ต P จึงไม่เกิน n ทำให้เซ็ต P สามารถมองว่าเป็นจุดบน ได้

โจทย์คิดเล่น

  1. ให้แสดงว่าปัญหาของเจ้าเมืองดนุพลกับนักคณิตศาสตร์สามารถวางจุดลงไปได้ 5 จุด และไม่สามารถวางได้มากกว่า 5
  2. พิสูจน์ว่าปัญหาของระยะทางแบบเดียว ไม่สามารถวางจุดได้มากกว่า n+1